Mark 6

Rozdział 6

1I wyszedłszy stamtąd, przyszedł w swoje rodzinne strony, a szli za nim jego uczniowie. 2A gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze. Wielu zaś, słuchając go, zdumiewało się i pytało: Skąd ^a on ma to wszystko? I co to za mądrość, która jest mu dana, że nawet takie cuda dzieją się przez jego ręce? 3Czy to nie jest cieśla ^b, syn Marii, a brat ^c Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie ma tu wśród nas także jego sióstr? I gorszyli ^d się z jego powodu. 4Ale Jezus powiedział do nich: Nigdzie nie jest prorok bez czci, tylko w swojej ojczyźnie ^e, wśród swoich krewnych i w swoim domu. 5I nie mógł tam uczynić żadnego cudu ^f oprócz tego, że uzdrowił niektórych chorych, kładąc na nich ręce. 6I dziwił się ich niedowiarstwu ^g. Potem obchodził okoliczne wioski, nauczając. 7Wtedy, przywoławszy do siebie dwunastu ^h, zaczął ich rozsyłać po dwóch ⁱ. Dał im też moc nad duchami nieczystymi. 8I nakazał im, aby oprócz laski nie brali ^j na drogę niczego: ani torby, ani chleba, ani pieniędzy w trzosie; 9Lecz żeby założyli sandały ^k i nie wkładali dwóch szat. 10Potem mówił do nich: Gdziekolwiek wejdziecie do jakiegoś domu, zostańcie tam, dopóki stamtąd nie odejdziecie. 11A jeśli was ktoś nie przyjmie i nie usłucha, wyszedłszy stamtąd, strząśnijcie pył z waszych nóg na świadectwo przeciwko nim ^l. Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie Sodomie i Gomorze w dzień sądu niż temu miastu. 12Wtedy wyszli i głosili, że ludzie powinni pokutować ^m. 13I wypędzali wiele demonów, i wielu chorych namaszczali olejkiem ⁿ, i uzdrawiali. 14I usłyszał o nim król Herod (bo jego imię się rozsławiło), i powiedział: Jan Chrzciciel zmartwychwstał, dlatego cuda dokonują się przez niego. 15A inni mówili: To Eliasz; jeszcze inni mówili: To prorok albo ktoś jak jeden z proroków. 16Gdy Herod o tym usłyszał, powiedział: To Jan, którego ściąłem. On zmartwychwstał. 17Sam Herod bowiem kazał schwytać Jana i wtrącić go do więzienia z powodu ^o Herodiady, żony swego brata Filipa, gdyż pojął ją za żonę. 18Bo Jan mówił Herodowi: Nie wolno ci mieć żony swego brata. 19A Herodiada zawzięła się na niego i chciała go zabić, ale nie mogła. 20Herod bowiem obawiał się Jana, wiedząc, że jest człowiekiem sprawiedliwym i świętym, i miał wzgląd na niego, a słuchając go, wiele czynił; i chętnie go słuchał. 21A gdy nadeszła odpowiednia chwila, Herod, obchodząc dzień swoich urodzin ^p, wyprawił ucztę dla swoich dostojników, dowódców wojskowych i znakomitości z Galilei. 22Kiedy córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Wtedy król powiedział do dziewczyny: Proś mnie, o co chcesz, a dam ci. 23I przysiągł jej: O cokolwiek mnie poprosisz, dam ci, aż do połowy mego królestwa. 24Ona więc wyszła i zapytała swoją matkę: O co mam prosić? A ta odpowiedziała: O głowę Jana Chrzciciela. 25Natychmiast też weszła z pośpiechem do króla i prosiła: Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela. 26I zasmucił się król bardzo, jednak ze względu na przysięgę i współbiesiadników nie chciał jej odmówić. 27Król natychmiast posłał kata i rozkazał przynieść jego głowę. A ten, poszedłszy, ściął go w więzieniu. 28Potem przyniósł na misie jego głowę i dał ją dziewczynie, a dziewczyna dała ją swojej matce. 29Gdy usłyszeli o tym jego uczniowie, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli ^q w grobie. 30A apostołowie ^r zebrali się u Jezusa i opowiedzieli mu wszystko, co czynili i czego nauczali. 31I powiedział do nich: Pójdźcie wy na odludne miejsce i odpocznijcie trochę. Wielu bowiem przychodziło i odchodziło, tak że nie mieli wolnego czasu ^s, żeby zjeść. 32I odpłynęli w łodzi na odludne miejsce, żeby być na osobności. 33A ludzie widzieli, że odpływają. Wielu go poznało i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, wyprzedzili ich i zgromadzili się przy nim. 34Kiedy Jezus wyszedł, zobaczył mnóstwo ludzi i ulitował się ^t nad nimi, bo byli jak owce niemające pasterza ^u. I zaczął nauczać ich wielu rzeczy. 35A gdy było już późno, jego uczniowie podeszli do niego i powiedzieli: Miejsce to jest puste, a pora już późna. 36Odpraw ^v ich, aby poszli do okolicznych osad i wsi i kupili sobie chleba, bo nie mają co jeść. 37Lecz on im odpowiedział: Wy dajcie ^w im jeść. Zapytali go więc: Czy mamy pójść i za dwieście groszy ▼

▼denarów

kupić chleba ^y, i dać im jeść? 38A on im powiedział: Ile macie ^z chleba? Idźcie i zobaczcie. A oni, dowiedziawszy się, powiedzieli: Pięć i dwie ryby. 39Wtedy kazał im posadzić ^aa wszystkich w grupach na zielonej trawie. 40I usiedli w grupach, po stu i po pięćdziesięciu. 41A wziąwszy te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i pobłogosławił ^ab. I połamał te chleby i dawał swoim uczniom, aby kładli przed nimi. Także te dwie ryby rozdzielił między wszystkich. 42I jedli wszyscy do syta ^ac. 43I zebrali dwanaście pełnych koszy kawałków ^ad i resztek z ryb. 44A tych, którzy jedli chleby, było około pięciu tysięcy mężczyzn. 45I zaraz przymusił swoich uczniów, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed nim na drugi brzeg ^ae w kierunku Betsaidy, a on tymczasem odprawi ludzi. 46A gdy ich odprawił, odszedł na górę, aby się modlić ^af. 47Kiedy nastał wieczór, łódź znajdowała się na środku morza, a on był sam na lądzie. 48I widział, że są zmęczeni ^ag wiosłowaniem, bo wiatr mieli przeciwny. I tak około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu ^ah, i chciał ich wyminąć. 49Ale oni, ujrzawszy go chodzącego po morzu, myśleli, że to zjawa ^ai, i krzyknęli. 50Wszyscy bowiem go widzieli i przestraszyli się. Ale on zaraz przemówił do nich tymi słowami: Ufajcie, to ja jestem ^aj! Nie bójcie się! 51I wszedł do nich do łodzi, i uciszył się wiatr ^ak. A oni się bardzo zdumiewali ^al i dziwili. 52Nie zrozumieli bowiem cudu z chlebami, gdyż ich serce było odrętwiałe ^am. 53A przeprawiwszy się, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. 54A gdy wyszli z łodzi, ludzie zaraz go poznali; 55Rozbiegli się po całej tej okolicy i zaczęli przynosić na posłaniach chorych tam, gdzie, jak słyszeli, przebywa. 56A gdziekolwiek wszedł, do wsi, miast czy osad, kładli chorych na ulicach ^an i prosili go, aby mogli dotknąć ^ao choćby brzegu jego szaty. A wszyscy, którzy go dotknęli, zostali uzdrowieni.